Το παγκόσμιον κίνητρον

Και αν υπήρξαν ιδέες, και ανθρώποι. Και ελπίδες, και αγώνες, επαναστάσεις, σκοτωμοί, πόλεμοι.

Και αν όλα αυτά έγιναν ήταν σίγουρα για δύο μάτια γυναικεία.

Και πόσο δύναμαι εγώ ο ιδίος να κάνω τα πάντα, με ένα βλέμμα για κίνητρο, να καταπνίξω μία επανάσταση, η να γίνω αυτοπροσώπως η επανάσταση, ή ακόμα η έμπνευσή της, τα τραγούδια της, το σώμα της, ο πρώτος νεκρός της.

Πόσο, αν δύο μάτια έγνεφαν αναλόγως, προς μίαν λακούβα, κατ' αυτά, του κόσμου, ένα μελανό, τάχα, σημείο, που τους έφερναν μίαν κάποιαν δυσφορίαν, πόσο ικανός είμαι να το εξαλείψω δια παντός, ήτε αυτό είναι σκληράδα του μαξιλαρίου εις την κλίνην των, ήτε είναι έθνος ολάκαιρο, ήτε μεμονωμένως άνθρωπος ακόμα.

Θεέ μου, φύλαγέ με, απ' τα μάτια που θα με καταστήσσουν ανδρείκελον της ιστορίας, που θα γράψουν το όνομα μου ήτε εις τας σελίδας της, ήτε εις ημερησίαν φυλλάδαν, περιορίζοντάς ταυτοχρόνως την καρνταρόμπα μου στα ριγέ, ή τα χακί, ή τα λευκά...