Έξη (ποίημα αποτελούμενο από δύο μέρη)

Α.

Η πόρτα κλειστή.
Φέρω στους ώμους μου βάρη.
Όρθια περιμένω, ακόμα.

Υποτίθεται πως κάποιος θα έρθει να μας αλλάξει πορεία.
Να μας βγάλει από αυτό το βούρκο.
Ο βόθρος έχει γεμίσει και τώρα πλημμυρίσαμε.
Τι να πω…

Η πόρτα παραμένει κλειστή.
Λες και τα φαντάσματα επαναστάτησαν.
Στασίασαν εναντίον της ελιτίστικης κοινωνίας της ηλιθιότητας.

Ονειράτο της πραγματικότητας.
Και τώρα;
Και τώρα τίποτα.
Πλημμυρίσαμε.
Στοιχειώσαμε.
Καληνύχτα.

Β.

«Αγαπητή μου,
αύριο το πρωί τα πράγματα θα παραμείνουν ως έχουν.
Λυπούμαι βαθύτατα.
Όλα ήλθαν εις μάτην.
Ο λαός αποσχίστηκε της ιδιοσυγκρασίας του και περιαυτολογεί.
Λίαν συντόμως θα σε επισκεφθώ.
Προς το παρόν, μην επιχειρήσεις κάτι επιπλέον.
Δεν κατέχω την απαραίτητη γνώση για να σου δηλώσω τα μελλούμενα.
Οψόμεθα.
Ειλικρινώς.»