"Στάχυα" (τα)

«Θα έρθω μαζί σου».

Στάχυα στα μάτια,
ο ήχος που θροΐζουν τα στάχυα στις αρχές του φθινοπώρου.
Είναι ακόμα η αρχή του φθινοπώρου,
καθυστέρησαν πολλά σκοτάδια να φωτίσουν.
Απέκτησαν όμως υπομονή,
και εμείς το ίδιο,
ωριμάσαμε και σαν τα στάχυα.

Δεν ξέρω τι να σου απαντήσω.
Έχεις καιρό να με ξαφνιάσεις ευχάριστα.

Όλες οι υποσχέσεις της πρώιμης εποχής
προσαρμόζονται τώρα σε μία εποχή που έχει αργοπορήσει.
Για λίγο.
Για όσο χρειάζεται.
Σπανίως για όσο επιλέγουν.
Απαλό το κρύο αεράκι,
απαλύνει τα χαρακτηριστικά της μετάβασης.

Στέκομαι μπροστά από τον ίδιο αγρό.
Δεν έχω αγγίξει ποτέ στάχυα,
κι ας καλλιεργώ μία θάλασσα.
Αλλά πάντα φοβόμουν το νερό.
Θυμάμαι να τρέχω μικρή για να ξεφύγω από αυτό.
Θυμάμαι να βλέπω δύο στάχυα να λυγίζουν,
και να γνωρίζω ότι θα πέσουν.

Συνειδητοποιώ πως θα βρέξει.
Καθυστέρησε πολύ η βροχή φέτος…

Χάνω τα όνειρά μου.
Τρέχουν και κρύβονται πίσω στο υποσυνείδητο
μόλις τους ζητήσω να με συμβουλεύσουν.
Πέφτουν τα στάχυα
και χάνονται ανάμεσα στα υπόλοιπα.

«Θα έρθω μαζί σου».