Στη Γωνία

Στη Γωνία

Περιμένω κανένα δεκάλεπτο και έχω πάθει το εξής κακό: Σε αυτή τη γωνία με το βιβλιοπωλείο, έχω δώσει ραντεβού με μια κοπέλα. Το θέμα είναι όμως πως δε θυμάμαι ποιά είναι…

Δεν πρόκειται για ραντεβού στα τυφλά. Είμαι απόλυτα βέβαιος πως ήξερα ποια είναι όταν σχεδιάζαμε την έξοδό μας. Το πρόβλημα είναι πως, όπως φαίνεται, ξέχασα.
Έχοντας λοιπόν τόσο χρόνο σ’ αυτό το πλατύσκαλο, κάνω υποθέσεις και βάζω στοιχήματα με τον εαυτό μου για το ποια τελικά περιμένω.


Στην αρχή κατέληξα πως είναι εκείνη η κοπέλα που ερωτεύτηκα στο δημοτικό, Όμορφη ήταν αλλά και πολύ στυφή, απλησίαστη. Δε θα δεχόταν ποτέ ένα ραντεβού μαζί μου.

Τότε θυμήθηκα τον πρώτο μου έρωτα. Ούτε θυμάμαι που έμενε. Τελευταία φορά που την είδα πάντως είχε κάπως κοντά μαλλιά. Δεν βγαίνω ποτέ με γυναίκες που έχουν κοντά μαλλιά…

Ίσως να ήταν η κοπέλα που πρώτη φορά φίλησα. Πολύ πιθανό, όμως όσα ραντεβού, βγήκαμε ως ‘μεγαλύτεροι’ κατέληγαν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σε αποτυχίες. Γιατί να ήθελε να με ξαναδεί;

Να ήταν άραγε εκείνη από το ωδείο που είχε ζητήσει το τηλέφωνό μου μετά από την πρόβα; Ακόμα θυμάμαι πως έφυγα τρεκλίζοντας μετά από αυτό… Μα θυμάμαι επίσης καθαρά, όταν πρωτοβγήκα μαζί της, να της ξεκαθαρίζω πως ‘δεν ήμουν για τέτοια’, και πράγματι, δεν ήμουν. Μετά από αυτό γιατί να θέλει να ξαναβγούμε;

Λογικό ακούγεται να περιμένω την πρώτη «σοβαρή μου σχέση». Αν και μετά από όσα έγιναν αμφιβάλλω πραγματικά αν θα με χαιρετούσε στο δρόμο… Επίσης υποψιάζομαι πως όντως με είδε κάποια στιγμή και δε με χαιρέτησε.


Τελικά απ’ τη γωνία φάνηκε η κοπέλα που περίμενα και δεν έχω την παραμικρή ιδέα γιατί την αναγνώρισα αμέσως! Επίσης δεν έχω την παραμικρή ιδέα αν κέρδισα ή έχασα κάποιο απ’ τα στοιχήματα καθώς η κοπέλα που έρχεται προς το μέρος μου δεν είναι μία απ’ αυτές που υπέθεσα. Είναι όλες αυτές…