''Ωδή εις τον Shakespeare...''

             
    ‘’ Ωδή εις το Σαίξπηρ…’’


Εγώ δεν θα μιλήσω για ήρωες…
Τους χαμένους μου στίχους, τις θλιβερές τους ψυχές
θα στείλω να ψάξουν τις παλιές μου ιδέες
Τις ιδέες αυτές, θα τις ντύσω σα λέξεις
Λέξεις πολλές και πιο λίγες, φορεσιές γιορτινές
Θλιβερές κι αγχώδεις, μα και νίκης κραυγές.

Εγώ, δεν θα μιλήσω για ήρωες…
Βασιλιάδες λουσμένους σε ονείρου σκιές
Κι άρχοντες στολισμένους με καδένες χρυσές
Εγώ θα ιστορήσω ,τα όνειρα που φορέσαν κουρέλια και τρέχουν στους δρόμους
τους ανέστιους φτωχούς που κάθε μέρα ζουν και πεθαίνουν φτωχοί.

Εγώ παλεύω με στίχους…
Όσο ο Χρόνος με αφήνει, Δον Κιχώτες σωστούς,                                                                                                                                         θα αμολήσω τις σκέψεις στα στενά του χαρτιού.
Το αίμα που τρέχει, κορόνα και στέφει το Νου
Οι εμπνεύσεις ,Ιππότες στις χώρες των άστρων που δύσαν,
με κοντάρια σα στίχους κι ασπίδα τον Ήλιο
την Αλήθεια ζητούν.
Με τους τρελούς μου θα σπείρω φωτιές
σε αυτόν τον πάγο, που χρόνια κατατρώγουν ρωγμές

Μα για ήρωες δεν θα μιλήσω – χρόνια τώρα δεν μιλάνε γι΄ αυτούς -  
Θα ερευνήσω μονάχα τα χρυσωμένα μπαούλα που κρύψαν ψυχές.

Έπειτα θα κλείσω τα μάτια, τιμώντας τις φωνές του Ουρανού
Θα ψάλλω για τα σκυλιά που αλυχτούνε κι ουρλιάζουν
σε όσους πονούν οι κρυφές τους πληγές…[/font]

Χρήστο, το διάβασα τις προάλλες, αλλά δεν πρόλαβα να σου απαντήσω.
Πολύ παραστατικό, με μία θεατρικότητα στη ροή του. Δίνει μία άλλη όψη στον Σαίξπηρ.

Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.Θα κοιτάξω σύντομα να ανεβάσω και κάποια άλλα πράγματα.
Καλή συνέχεια και καλό Πάσχα...

Αναμένουμε!
Καλές γιορτές!