Περί βροχής άνοιξης

Μια γρήγορη ανοιξιάτικη βροχή. Να την αφουγκραστούν τα αυτιά και να ησυχάσουν. Να καθαρίσει το μυαλό, σαν τα βρωμερά πεζοδρόμια. Να μας θυμίσει από πού ερχόμαστε. Να τρέξουμε και να θυμηθούμε έτσι πως έχουμε να προλάβουμε κάτι. Ή να σταθούμε σε ένα υπόστεγο, να την χαζέψουμε να σκάει και να πιτσιλάει τα πόδια μας. Και πριν το σκεφτούμε, να αποδυναμωθεί, να σταματήσει. Σαν έκλαμψη στην σκέψη. Σαν στιγμιαία διαίσθηση. Που σ’ αλλάζει πριν τη μάθεις.