Πεθύμησα να μιλήσουμε πάλι...

Τα κείμενα που πάνε για την εφημερίδα λέω να τυπωθούν και να τα συζητήσουμε ως συνήθως όλοι μαζί στο σχολείο. Η ιδέα της Ελένης για την ημερίδα είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Πρέπει να επικοινωνήσουμε και με τα άλλα σχολεία. Θέλει ΚΑΙ αυτό δουλειά...Αχ!!! Ας γράψουμε κάτι πρώτα για το καλοκαίρι...για γαλήνια θάλασσα η για σιωπηλό μεσημέρι...πριν από τα πολλά λόγια όπου θα κολυμπήσουμε και φέτος...

Βλέπω υπάρχει εξοικείωση με τον καινούργιο διαδικτυακό τόπο!
Και μάλιστα χαρακτηριστικά άμεση!


Λοιπόν ας πούμε κάτι για καλοκαίρι... Ας πούμε κάτι άλλο, που να μη σχετίζεται με δουλειά -γιατί κακά τα ψέματα, έχουμε πολύ δουλειά σε όλους τους τομείς φέτος...-.

Μόνο που δεν ξέρω αν έχουμε να πούμε κάτι για αυτό το καλοκαίρι... Νιώθω πως το ξέχασα όλο. Αν και θυμάμαι που πήγα και πως πέρασα νιώθω πως κάτι δε θυμάμαι...



Δε μπορώ να μιλήσω για καλοκαίρι...

Ένιωσα ξανά οικεία όταν παραπροχθές τα μεσάνυχτα βγήκα στο μπαλκόνι και είχε ψύχρα. Τα φύλλα των δέντρων είχαν εκείνο το χαρακτηριστικό θρόισμα που θυμίζει ψίθυρο και ο ουρανός ήταν πεντακάθαρος. Το άστρο της Αυγής (η Αφροδίτη) δέσποζε στο ουράνιο ημισφαίριο και φώτιζε μακριά, δείχνοντας άγνωστους τόπους και κατευθύνσεις.
Το φθινόπωρο επιστρέφει με όλη τη μαγευτική του δύναμη.

Προς Θεού, μη συσχετίζεται εποχές με σχολείο και υποχρεώσεις. Χάνουν την ιδιαιτερότητά τους και έτσι την χάνετε και εσείς...

Ναι το φθινόπωρο έχει και μαγευτική και μαγική δύναμη. Έχει ένα φως δακρυσμένο και φυσάει ο αέρας του κάπως βαρύς σα να έρχεται από το χειμώνα. Μεγάλη διαδήλωση στο Παρίσι σήμερα... από τη Γαλλία αρχίζει φέτος ο χειμώνας...με θέρμη όπως φαίνεται.

Καθώς πλησιάζουν οι μέρες για τις εξετάσεις, σκέφτομαι πόσο διαφορετική θα είναι σε λίγους μήνες η ζωή μας! Και πότε επιτέλους θα πάρω σκύλο!
Εσείς, τι σκέφτεστε;

Πόσο διαφορετική θα είναι σε λίγο η ζωή του σκύλου...

Και δευτερευόντως ένα σορό πράγματα μεταξύ των οποίων και εμού μπαστακώθηκαν φέτος οι πανελλήνιες...