κατεδάφιση

Το σήμερα χάθηκε στην διαδοχή του αύριο.
Το σύννεφο έκλαψε για τελευταία φορά αποχαιρετώντας με.

Χορεύω με την ψυχή στο κεφάλι και τα πόδια γυμνά.
Χαμογελώ στο πουθενά, χωρίς αιτία.
Έτσι με μάθανε να κάνω.

Γυρίζω στους δρόμους αναζητώντας τον Μεσσία.
Πολέμα διαβάζω στους τοίχους
Μα δεν βλέπω πουθενά μάχη
Βλέπω μόνο ήττα.

Μπερδεύεστε στις έννοιες των λέξεων
ξεχνώντας οτί εσείς τους δώσατε νόημα.

Μην αγγίζεις την καρδιά σου.
Μην ακούς το μυαλό σου.
Υπάρχει μόνο τώρα και αυτό...
φεύγει..

Μου αρέσει η εικόνα του μυαλού που χάνεται...
Πολύ σύγχρονο το ποίημά σου.

σύγχρονο ποίημα με πιο κλασική μορφη,
ευχαριστώ , το εγραψα το 1996 οταν ημουν 16 ετων