''ΕΡΩΤΑ ΑΝΟΜΟΛΟΓΗΤΕ''

Λάβαρα χρωματιστά
μοιάζουν με πανιά κόκκινα λευκά
πιασμένα από χέρια άψυχα χρόνια νεκρά.

Άκου λίγο τις φωνές
καθαρές τραγουδιστές πως ψέλνουν τα ευαγγέλια του πόνου.

Και μην πληγωθείς αν λύτρωση δεν βρείς σ' αυτη την γή σ' αυτή την κολασμένη πλάση.

Θυμίσου πίσω από την πόρτα την κλειστή μια βραδιά δραματική το όνομα μου πως σου 'μαθα να ψιθυρίζεις.

Λάβε τον ψίθυρο αυτό και ήχο κάνε τον απειλητικό να διώξεις τους δειλούς, τους άκαρδους, τους ψεύτες.

Και την χαρά που σου 'δωσα θυμίσου.
Πάρ' την και κλείδωσε κι αύτη στην πιο σκοτεινή σου φυλακή , βρες απόμερο κελί μες στην καρδιά σου.

Σαν έρθει η ώρα του σταυρού,
μέγα Παρασκευή θανάτου μέρα.
σ' όλους σου τους βασανιστές
και σ' όλη την κακία,
ξέρνα την αλήθεια την κρυφή στην τελευταία σου πνοή και αφέσου...

Έτοιμος πια,
Ανθρωπος Αγνός,
Τέλειος Θεός,

Αιώνιος μου καημός
και Θρήνος.