Οδός Σωκράτους

Σοκάκια από ιδρώτα.
Φώτα από προσευχές ανθρώπων.
Υστερία,
τρίζει το μυαλό,
τρίζει σα σκουριασμένη, πεπαλαιωμένη μηχανή.

Ύφασμα, ντυμένο ψωμί και έλεος.
Τοίχοι ριγμένοι,
θεοί του Κάτω Κόσμου.
Προχωρούν αργά,
κατατρώνε τον αέρα των πνευμόνων.

Μίασμα στη λάσπη.
Υποκρισία.
«Εξαθλίωση.»
Μίασμα τα λόγια της κουρτίνας στο παράθυρο.
Ακατόρθωτα όλα.

Σιωπή…
Σα νερό χύνεται και πνίγει.
Τουλάχιστον μας εξαγνίζει.
Ζωή σαν παραμύθι πολέμου.
Ίσως τελικά ο παράδεισος μας δεχτεί.