Στη χωρητικότητα έκαστου απόψε

Απόψε; Ίσως κι απόψε.
Κι αν μπορούσα να επιστρέψω στο ίδιο μέρος, στους ίδιους χώρους;
-ανοιχτούς και κλειστούς-
Απόψε, για να δω του καθενός το ξημέρωμα
πιο ώριμη πλέον.
Πόσα απόψε… τόσο νωρίς.
Μα ποτέ ο αριθμός τους δε μειώθηκε,
ασχέτως απ’ την σημασία τους
που όσο απομακρύνονται τόσο εκείνη συγχέεται.

Κάποια στιγμή θα θελήσω να φτάσω το φεγγάρι
ανεβαίνοντας στο όρος
και τείνοντας τα χέρια μου λίγο ψηλότερα.
Ένα παραμύθι.

Απόψε,
μου ‘χει λείψει η Σαμοθράκη.

(Μερικές φορές έχω την αίσθηση πως έχουμε πεθυμήσει να ονειρευόμαστε σε ένα ονειρικό σκηνικό.)