Αφαιρετική μου Διαίρεση

από **Μορφέας** Παρ Φεβ 22, 2013 9:02 pm

Αχ, πόσο θα 'θελα μια μέρα σαν όλες τις άλλες να τεμαχίσω την ύπαρξή μου σε μέρες, ιδέες, σάρκα και αγάπες πληγωμένες.

Να πετάξω τη σάρκα μου, μια νύχτα με ψιλόβροχο, στ' αδέσποτα σκυλιά της γειτονιάς, να σβήσουν τη λυσσασμένη τους, θορυβώδη πείνα.

Να διαχύσω τις ιδέες μου στους αγνωστικιστές και στους αβέβαιους, να τους ραγίσω τους κόσμους τους, να τους δώσω ένα λόγο παραπάνω να μισιούνται μεταξύ των ίδιων και των εαυτών τους, ένα λόγο για να αμφιβάλλουν αν ζουν.

Να μοιράσω τις ημέρες μου στους κυνηγούς του χρόνου -σαν κι εμένα-, να τους χαρίσω μια εφήμερη ηδονή, να θεωρήσουν ότι έχουν κι άλλες λίγες ώρες πριν το τέλος και, πανικόβλητα ενθουσιασμένους, να τους παρατηρώ, και, πάνω στα βουρτσισμένα βλέφαρα και τα ξυρισμένα κεφάλια τους, να βλέπω την ασύλληπτη ασάφεια της ελευθεριότητας της ύπαρξής μου.

Και τι θα κάνω τις πληγωμένες αγάπες μου;
Θα τις μοιράσω στις καινούργιες μου πληγές.
Θα μετουσιώσω την ιστορία μου σε μέλλον πιο αβέβαιο.

Έτσι.

Για να δω τι θα γίνει.