Της άρνησης.

Μικρές βιαστικές συνομιλίες.
-Καληνύχτα
-Καληνύχτα.
Σβληνεις τα φώτα και οι σκιές εγκαταλείπουν το χώρο.Τα κλαδιά μοιάζουν με σώματα τώρα,θαρρώ πως φυσάει.
Μια αβέβαια μορφή σε κοιτά.
-Έλα.
- Όχι.
Οι αρνήσεις έχουν την ιδιότητα να σταματούν στιγμιαία το χρόνο.
Να σπαταλούν έναν κτύπο στη σκέψη.
Τι κι αν;..
Ο εσωτερικός περίπατος γίνεται πομπή.Χιλιάδες βήματα κουβαλούν τη φαιά ουσία που θυσιάστηκε μάταια για να υμνήσω τέτοια «αν».
Ενός λεπτού σιγή.
Κι άλλα βήματα.
-Καλά.Πήγαινε.
-Αντίο.
Λίγη απαιτούμενη απογοήτευση.Ίσα-ίσα να τσαλακώσει τη φλόγα.Ο κριτής δεν είναι ποτέ αυστηρός.
Ακόμα μια λέξη και πλησίασε.Ο αέρας σταμάτησε απότομα.Τα βήματα γυρνούν προς τα πίσω.
-Εσύ!..
-Εγώ .