Άλλες Μέρες Ξανά

(ξεσκονίζοντας τα παλιά μου ποιήματα...)

Δεν θέλω να κλάψω.
Είναι δάκρυα που σ’ εξουσιάζουν αυτά.
Που σ’ αναγκάζουν να δεις όσα δεν θες.

Περάσαμε την στροφή.
Χάσαμε την ευκαιρία μας.
Και τα δάκρυα θα τρέχουν για όσο η στροφή στοιχειώνει το μυαλό.
Τι περίμενες;

Το τέλος δεν είναι ανώδυνο.
Στο τέλος πάντα λυγίζεις.
Αφού χάσεις.

Δεν υπάρχει φως κοινό για μας.
Σβήσανε τ’ αστέρια.
Έσβησε κι η καρδιά μου.
Στα χέρια σου.

Έχει κι άλλες στροφές ο δρόμος...

Που ίσως να οδηγούν σε ωραιότερα μέρη...

Το Ον έγραψε:Έχει κι άλλες στροφές ο δρόμος...

Που ίσως να οδηγούν σε ωραιότερα μέρη...

Now i know! But this was a long time ago.