"Στερέωμα"

Γεννιόμαστε και ρίχνουμε το αντίβαρό μας στον κόσμο.
Σκοινί ισορροπίας οι πράξεις που βλέπουμε γύρω μας.
Αγγίζουμε το φεγγάρι,
καθώς αντανακλάται στη τζαμαρία του απέναντι κτηρίου.
Η νύχτα μοιάζει με παραμύθι,
όσο οι πόρτες είναι ανοιχτές και περπατάμε με βήματα αποτυπωμένα στο πεζοδρόμιο.

Η συμφιλίωση με το πεπρωμένο που έχει ήδη απορριφθεί.
Η απάρνησή του από τον άνθρωπο και
η αποδοχή της απάρνησης από μέρους του.
Έτσι πορευόμαστε χέρι χέρι.
Με χωριστές σκέψεις,
και στόχους που ενίοτε συγκλίνουν.

Ξημερώνει,
Και ο ήλιος ήδη καίει τη συνείδησή μας.
Εικόνες υπερβατικές ζωγραφίζει ο τοίχος.
Σύννεφα μέσα στο τζάμι.
Το τζάμι που χθες βράδυ προσέφερε δεύτερη σελήνη στον κόσμο
για να ονειρεύεται διπλά τις λιγοστές ώρες ύπνου.

"eikones ipervatikes zwgrafizei o toixos"
loved it

ΕΛΕΝΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΩΡΑΙΟΤΕΡΟ ΠΟΥ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΓΡΑΠΤΑ ΣΟΥ>

Ευχαριστώ πολύ, midori και mania!

Η καινούργια σου εικόνα όμως είναι η ανατολή σε ένα συννεφιασμένο ουρανό...
Δεν θα καταλάβω ποτέ τους ανθρώπους....

Μου αρέσει, την τρίτη στροφή την διάβασα 5 φορές για να καταλάβω ποιος έχει αποδεχθεί την απάρνηση, ο άνθρωπος ή το πεπρωμένο. Μην έχοντας καταλήξει διάλεξα αυθαίρετα το πεπρωμένο.

Το Ον έγραψε:Η καινούργια σου εικόνα όμως είναι η ανατολή σε ένα συννεφιασμένο ουρανό...

Δύση...
Πανέμορφη εικόνα!

Όντως πανέμορφη αλλά η ανατολή μοιάζει πολύ με τη δύση

Το Ον έγραψε:Όντως πανέμορφη αλλά η ανατολή μοιάζει πολύ με τη δύση

Τα παράπονά σου στη ροδοδάχτυλη Ηώ!