Χριστούγεννα

Έκλεισα ένα αστέρι στην χούφτα μου
και πλάγιασα λίγο πιο πέρα.
Ο αέρας μύριζε καμένο,
μα δεν έδωσα σημασία.
Είναι νωρίς ακόμα, είπα.
Δεν έπιασε το κρύο.

Όταν ξύπνησα είχαν παγώσει τα πόδια μου.
Το χιόνι έπεφτε πυκνό
και μέσα στην ομορφιά αυτού του τοπίου,
η φρικαλεότητα των άχρηστων πλέον ποδιών μου.
Προσπάθησα να περπατήσω,
αλλά μάταια.

Περίμενα να περάσει κάποιος,
να ζητήσω την ευγενική του φιλανθρωπία.
Μετά από ώρα ένιωσα το αστέρι στη χούφτα μου,
είχε λιώσει.
Το έχυσα στο αφράτο χιόνι και έκανα υπομονή.
Αργότερα, απέκτησε και πάλι το σχήμα του.

Όταν σήκωσα τα μάτια μου στο τοπίο γύρω,
δεν υπήρχε κανείς ΄ όπως και πριν.
Αναστέναξα και άρχισα να τρίβω τα πόδια μου.
Σύντομα, βαρέθηκα.
Πέταξα το αστέρι μακριά
και έκλεισα και πάλι τα μάτια μου.

Τα άνοιξα και το πάπλωμα είχε πέσει από το κρεβάτι.
Βαριεστημένα το σήκωσα και κοίταξα έξω από το παράθυρο.
Ένας ζητιάνος κοιμόταν στη γωνία.