Μικρή Βόλτα

Είχαμε ξεκινήσει από νωρίς.
Ο ήλιος είχε αμυδρά ανατείλει
και η ζωή χαιρέτιζε μία καινούργια μέρα.
Κάθε τόσο κοίταζα γύρω μου
για να ξέρω που βρισκόμαστε και τι κάνουμε.

Τελευταία φορά είχε βρέξει
και ο δρόμος αποστράγγιζε διψασμένα κάθε σταγόνα.
Τα σύννεφα είχαν παραμείνει στον ουρανό,
κρατώντας την υπόσχεσή τους.
Έπιασα το χέρι σου και σου είπα «φοβάμαι».

Και ξαφνικά έδυσε και ο ήλιος.
Και σκέφτηκες να μου πεις
«Θα χαράξει πάλι κάποια στιγμή».
Και εγώ πάλι σκέφτηκα ότι φοβάμαι το σκοτάδι.
Και ας ήταν ψέματα.

Κοιτάξτε πάλι και τον "Κλειστό Χώρο".
Τον τελείωσα.