Σαμοθράκη '13

Σπάει τα φτερά του
και είναι ελεύθερο.
Χωρίς το βάρος τ’ ουρανού τόσο κοντά του
χωρίς την απαίτηση της πτήσης.

Μέσα στη ζωή μου ό,τι είδα θάλασσα και ηλιοκαμένες πέτρες
πνιγμένες μέρες στον αφρό.
Εμείς, που δεν θυμόμασταν την ανάγκη να είσαι άνθρωπος,
μέρες ατέλειωτες έχουμε περάσει.

Τώρα κοιτάζοντας ψηλά – από συνήθεια –
ο συννεφιασμένος ουρανός
κι ένα όρος σχισμένο,
λες και το καταράστηκε ο Θεός.

Κι έμαθα να μην φοβάμαι – από συνήθεια –
τις ώρες που ο ήλιος με καίει σαν καταδότης
ή και που επικρατεί σιγή.

Γαλήνη ∙
έρμαιο του καιρού με βλέφαρα κλειστά ∙
γαλήνη.